Σεμνά και ταπεινά.
Αλήθεια πορευόμαστε με αυτή την λογική και αυτές τις αρχές;
Γιατί αν πραγματικά πορευόμαστε με αυτή την λογική, θα πρέπει να δούμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς τις αρχές και τις αξίες μας
Και πάνω από όλα θα πρέπει το υδροκέφαλο κράτος να ρίξει την ματιά του απλόχερα στα μικρά χωριά τις ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας, που μοιάζουν κουκίδες στα σύνορα της πατρίδας μας στη στεριά και στη θάλασσα απομονωμένες από τον εθνικό ιστό και συχνότατα γίνονται αποδέκτες πιέσεων από κακόβουλους γείτονες.
Να δει τους κατοίκους τους που επιμένουν να ζουν εκεί παρά την ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου και να δίνουν αγόγγυστα και καθημερινά τις μικρές και μεγαλύτερες μάχες σε όλα τα επίπεδα
Στην υγεία, στην εργασία, στην παιδεία, αποκλεισμένοι από όλες τις ευκολίες που προσφέρει η ζωή στα αστικά κέντρα
Να δραστηριοποιούνται κυρίως στον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα αλλά και στις χειρωνακτικές εργασίες αντιμετωπίζοντας όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτοί οι τομείς στη χώρα μας.
Να διανύουν χιλιόμετρα καθημερινά για να εργαστούν ή να πουλήσουν τα είδη που παράγουν, για να επισκεφθούν ένα γιατρό ή το κοντινότερο κέντρο υγείας, για να βρουν ένα ταχυδρομείο ή μια δημόσια υπηρεσία.
Με την διασκέδαση, τον πολιτισμό, τις τέχνες, το θέατρο, και τον κινηματογράφο να αποτελούν σπάνιες απολαύσεις.
Ειδικά τώρα που γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την απελευθέρωση να ακουμπήσουμε πλάι τους και να τους προσφέρουμε, όλα όσα ξεχάσαμε στα χρόνια της ευδαιμονίας
Πάρτε για παράδειγμα την διασύνδεση με το διαδίκτυο που «σέρνεται», τον γιατρό που άλλοτε πάει και άλλοτε δεν πάει στο χωριό …
Με την πανδημία να σαρώνει στο πέρασμά της όλη την χώρα και την οικονομία να στενάζει δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να παραμένει η χώρα των παράλληλων μονολόγων
Γιατί είναι αλήθεια πως σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Και πιστέψτε με, σήμερα δεν μας περισσεύει κανείς
Οπότε πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται….
Με τους γείτονές μας να παραφυλάνε στο παραμικρό μας λάθος, για να περιμένουμε την στήριξη του κάθε Ντράγκι , που εντέλει σώζουν την τιμή και την υπόληψη τόσο την δική μας όσο και αυτής της Ευρωπαικής Ένωσης, καθώς μπροστά στον Ερντογάν άλλη μια φορά φάνηκε αμήχανη, διχασμένη και δειλή.
Γιατί αυτή την στάση η Ευρώπη την έχει ανάγκη -συνολικά και για όσα έρχονται μετά την πανδημία.
Άλλωστε ο ευρωπαϊκός πατριωτισμός του είναι ο πρώτος όρος επιβίωσης τόσο για την Ένωση, όσο και για τον Νότο, αλλά και την… Ελλάδα
Έχετε διαβάσει το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη που λέει πως
«Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε. Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις»;
Θυμηθείτε με.
Γιατί αυτό είναι το συνηθισμένο τέλος του κάθε δικτάτορα…
Όσο για την πανδημία και σε όλη τη διάρκεια της, κακώς η συζήτηση για τα σχολεία φέρνει αντιπαραθέσεις στο …ακροατήριο.
Γιατί πολύ συχνά, τα σκάγια παίρνουν και αθώους.
Θυμάμαι, όταν, μετά τα Χριστούγεννα, άνοιξαν τα Δημοτικά και η προσχολική εκπαίδευση, εξαγριωμένοι γνωστοί και άγνωστοι αναρτούσαν πικρόχολα σχόλια, και δηλητηριώδη βέλη ενοχής στον γονιό που «δεν αντέχει άλλο τα παιδιά στο σπίτι» και θέλει να τα ξεφορτωθεί, εις βάρος της δημόσιας υγείας!
Όσο για την τελική ευθεία, στην οποία βαδίζουμε, μοιάζει ατελείωτη.
Σαν ένα λάστιχο που το τεντώνουν και γίνεται όλο και πιο μακρύ.
Με όλους μας να προχωράμε αποκαμωμένοι καθώς δεν υπάρχουν πολλά για να μας τονώσουν το ηθικό και να μας καθαρίσουν τη θολωμένη σκέψη. ..
Αντίθετα και καθημερινά, μας τη θολώνουν ακόμα περισσότερο, μιας και δεν ξέρουμε πια τι να πιστέψουμε.
Με τους λοιμωξιολόγους να διαφωνούν σχετικά με το πώς πρέπει να προχωρήσουμε
Με τους μεν να φωνάζουν «ανοίξτε», και τους δε «κλείστε».
Και το κακό είναι πως οι εμβολιασμοί, μέχρι σήμερα τουλάχιστον προχωρούν με αργούς ρυθμούς
Και πολλές από τις αποφάσεις που λαμβάνονταν, μας έκαναν να αισθανόμαστε πως αποτελούν κινήσεις ανάγκης, καθώς στα σίγουρα, δεν είχαν τη δυναμική να σου μεταδώσουν ένα απαραίτητο αίσθημα ασφαλείας.
Όσο για όλους εμάς στο Νομό Σερρών , προσπαθούμε να περάσουμε από τα δύσκολα στα εύκολα και από την δυσκολία στην …σιγουριά!
Με κακές επιλογές τόσο στην υγεία όσο και την ανάπτυξη, όλοι μας περιμένουμε το τέλος της πανδημίας, αλλά και τον «τουρισμό» που καθίσταται σήμερα πιο απαραίτητος από ποτέ
Παρότι η λαϊκή σοφία γενικώς δεν μας ωφέλησε και ιδιαίτερα μέσα στην χρονιά, εμείς και πάλι αποφασίσαμε να τηρήσουμε τις συνήθειες και τις …παραδόσεις.
Παραμένουμε στο κλεινόν άστυ, στηρίζοντας την τοπική οικονομία, που περιμένει έστω κάποιες μικρές ανάσες για να μείνει ζωντανή τις δύσκολες ώρες που περνάμε
Με περίσσια αισιοδοξία κόντρα στην απλόχερη μισαλλοδοξία και το ψέμα, κάνουμε τις προτάσεις μας, κόντρα στην άρνηση , προσφέροντας πολλή μα πάρα πολλή αγάπη.
Με δροσερές συνεντεύξεις, ενδιαφέροντα αφιερώματα και φρέσκες ιδέες για τον πολιτισμό, σας κάνουμε γλυκιές προτάσεις και σας προτείνουμε μαγευτικούς προορισμούς, προβλέποντας για σας μέχρι και το …μέλλον!
Έ, τι άλλο να κάνουμε;
