ζουρνούδια – Πάντα τιμούσαμε τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου με τριήμερη λαμπρή πανήγυρη.
Κοσμοσυρροή και κούνιες, αλογάκια και βάρκες, γύρος του θανάτου, μάγοι και ταχυδακτυλουργοί κι ό,τι βάζει ο νους του ανθρώπου.
Μπουζούκια, κλαρίνα, ζουρνούδια….
Μια χρονιά μεταξύ των άλλων είχε έρθει και κάποιος που πούλαγε αλοιφές και βότανα πάσης φύσεως.
Για να πείσει όμως το κοινό να τα αγοράσει έπρεπε να αποδείξει τρόπον τινά του λόγου το αληθές, ότι πράγματι κάνουν θαύματα τα βότανα
οι αλοιφές του και τα μπαστούνια.
Πριν ακόμα στήσει τον πάγκο του με την πραμάτειά του κι αρχίσει να τα διαλαλεί, βρίσκει τον Α.Α. και του δίνει 100 δρχ με το εξής αντάλλαγμα.
Όταν θα διαλαλούσε τα προϊόντα του και θα εκθίαζε τις θαυματουργές τους ιδιότητες να δεχόταν εθελοντικά να δοκιμάσει την αλοιφή για να γίνει διαφημιστής.
Βουτά ο δικός μας το κατακόκκινο χαρτονόμισμα και δίνει το λόγο της τιμής του πως θα κάνει τα πάντα, ώστε να είναι πειστικός.
Πράγματι την επόμενη «Πάρτε κόσμε, ο τάδε το πήρε και περπάτησε, η τάδε έμεινε έγκυος κι έκανε δίδυμα…
Μήπως βρίσκεται κανείς που να έχει σοβαρό πρόβλημα; να
δοκιμάσει δωρεάν και να μας επί τη γνώμη του»;
Ήταν η ευκαιρία της ζωής του Α.Α. να παίξει το ρόλο του.
Ίσως, να είχε κάνει και πρόβα σπίτι του από βραδύς για να πει τα λόγια του σωστά και να μη τα θαλασσώσει.
Βγαίνει, λοιπόν, μπροστά κρατώντας το χέρι του και λέει, ότι πονούσε περίπου μια βδομάδα αφόρητα.
Πιάνει ο Τσαρλατάνος και απλώνει την αλοιφή του στο “πονεμένο” χέρι και ρωτά τον “ασθενή” του:
«Πες μας τι αισθάνεσαι;» κι ο Α.Α. ευθαρσώς απαντά «ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ!»
Έκτοτε, όπως μπορεί αρκετοί να θυμούνται, του έμεινε σαν παρατσούκλι και τον συνόδευε ως που μας “άφησε.”
O Νικόλας και οι γειτόνισσες.
Του Παναγιώτη Δασκαλούδη (131)
Στην εποχή του 60 ένας από τους τρόπους ψυχαγωγίας, αν όχι ο μοναδικός, ήταν και ο κινηματογράφος και επειδή στο χωριό δεν υπήρχε δεύτερος και ήταν μόνο ένας, ότι ταινία και αν παιζόταν, η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα.
Μια μέρα, ο Τ. Νικόλαος, κατέβηκε στην αγορά για τα καθημερινά του ψώνια και διερχόμενος από τον μαχαλά του, όταν επέστρεφε, ρωτήθηκε από τις γειτόνισσες, τι ταινία προβαλλόταν τη μέρα εκείνη: – Νικόλα, τι έργου παίζει σήμιρα σινιμάς; τον ρωτήσανε οι γυναίκες.
Τότε αυτός με μεγάλη μαεστρία τις απάντησε:
-Α … σήμερα σινιμάς παίζει δγιό έργα, του πρώτου σ’ σινιματζή τα πάθη κι του δεύτιρου, κλειδαριά ζ’ πόρτα.
Μ’ αυτό που είπε ο κύριος Νικόλας, ήθελε να δηλώσει, ότι ο κινηματογραφιστής είχε δικαστήριο για προσωπική του υπόθεση και πως ο κινηματογράφος ήταν κλειστός.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ
