28/03/2024
23.6 C
Serres

Μάκης Δελαπόρτας: Τέλος τα χρυσά προσωπεία στο θέατρο!

ΤΙ ΘΛΙΒΕΡΟ ΦΙΝΑΛΕ – Μάκης Δελαπόρτας: Τέλος τα χρυσά προσωπεία στο θέατρο!

Πωπω….
Τι αποκαθήλωση!
Τι κατακραυγή!
Τι ξεπεσμός!
Τι θλιβερό φινάλε είναι αυτό για κάποιες καριέρες τόσο λαμπερές, τόσο καταξιωμένες, τόσο ζηλευτές!

Ηθοποιοί – ινδάλματα, μέσα σε κάποιες μέρες βρέθηκαν από την απόλυτη κυριαρχία τους και την απόλυτη παντοδυναμία τους, πίσω από τα σίδερα της φυλακής.

Ποιος θα το περίμενε αυτό;


Σε ποιον θα τολμούσες να ξεστομίσεις πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, λίγους μήνες πριν και να σε πίστευε;

Μάλλον τρελό θα σ’ έλεγε.
Κι όμως οι καιροί άλλαξαν.

Οι δύσκολες μέρες της καραντίνας, ο εγκλεισμός και η απομόνωση του καθενός, μας γέμισαν με δύναμη και τόλμη να βγούμε και να μιλήσουμε.


Να ξεσκεπάσουμε πρόσωπα και καταστάσεις και να γκρεμίσουμε είδωλα, που τελικά αποδείχτηκαν χάρτινα και ενδεχομένως ο χώρος τα περιτύλιγε με πολύχρωμα σελοφάν και λαμπερή χρυσόσκονη, ίσως από φόβο, ίσως από σκόπιμη συγκάλυψη για να μην χάσει το επάγγελμα την λαμπερή του εικόνα.

Ωστόσο, νέοι άνθρωποι του θεάτρου που παίρνουν πλέον δυναμικά τη σκυτάλη από τους παλιότερους, θέλησαν η νέα τάξη πραγμάτων, η νέα εποχή στο θεάτρο να είναι πιο καθαρή, πιο δίκαιη, πιο αξιοκρατική, πιο διάφανη.

Με δύναμη λοιπόν και σθένος βγήκαν, μίλησαν και κατήγγειλαν ανοικτά για αποτρόπαιες πράξεις, για ανατριχιαστικά περιστατικά και σκοτεινά παρασκήνια, με τη κοινή γνώμη να παρακολουθεί τις εξελίξεις στα δελτία ειδήσεων με κομμένη την ανάσα.

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ «ΑΓΗΣΙΛΑΟΙ»ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Η θρυλική ελληνική ταινία «Αλλοίμονο στους νέους», που όλοι αγαπάμε να βλέπουμε και να ξαναβλέπουμε, πόσο αληθινή και πόσο επίκαιρη αποδεικνύεται στις μέρες μας!


Τι μηνύματα περνάει ο μέγας Σακελλάριος!

Εκεί όπου ο… κύριος Ανδρέας (Χορν) στα βαθιά του γεράματα πουλάει την ψυχή του στο διάβολο για να του χαρίσει την νεότητα και να κατακτήσει την όμορφη 20χρονη Ρίτα (Κοντού).

Αντιθέτως, ο επίσης γέροντας κύριος Αγησίλαος που ορέγεται κι αυτός την Ρίτα προσπαθεί να την κατακτήσει προσφέροντας χρήμα και μια άνετη ζωή!

Ποιος τα καταφέρνει; Φυσικά ο -ένα βήμα πριν το μοιραίο- Αγησίλαος με αρωγό την μητέρα της κοπέλας η οποία της κάνει πλύση εγκεφάλου για το πόσο πεινάνε και πόσο ωραία ζωή θα εξασφαλίσει δίπλα στον… «γερομπαμπαλή» όπως λέει χαρακτηριστικά και ο σπουδαίος Σακελάριος!

Το κορίτσι λοιπόν σύμφωνα με το μύθο (στο όνειρο) πέφτει στα χέρια του ραμολιμέντου ο οποίος … «χράτσα – χρούτσα με τη μασελίτσα του»…

Σκεφτόμουν λοιπόν, πόσο αυτή η ιστορία που όλοι ξέρουμε φέρει μια «μυρωδιά» των γεγονότων του τελευταίου καιρού…

Άραγε πόσοι «Αγησίλαοι» κρύβονταν, κρύβονται και θα κρύβονται πίσω από χρυσά προσωπεία στον χώρο μας;

Θα πει κανείς, μόνο στον χώρο αυτό συμβαίνουν αυτά;

Όχι! Συμβαίνουν παντού!

Όμως, σ’ αυτό το χώρο τα προσωπεία είναι πολύ χρυσά!

Πιο χρυσά από κάθε άλλο χώρο!

Ικανά να τυφλώσουν ακόμη κι ανθρώπους ώριμους, πολύ μορφωμένους, πολύ καλλιεργημένους και να τους ξεγελάσουν.

Να τους κάνουν να σέβονται, να θαυμάζουν μέχρι και να θεοποιούν τα όντα εκείνα που κρύβονται πίσω από αυτά!

Πόσο μάλλον μια ας πούμε… 20χρονη Ρίτα, που… «πεινάει».

Και η «πείνα» αυτή στην προκειμένη, είναι η αγάπη για το θέατρο, η εσωτερική της ανάγκη να εκφραστεί μέσα από αυτό.

Που ερχόταν έφηβη να σε δει με τους γονείς της, με τους φίλους της και μέσα στην αφέλειά της φανταζόταν πως συμμετείχε κι εκείνη με κάποιο τρόπο στην μυσταγωγική τελετή μιας παράστασης.

Που βλέποντάς σε να «ερμηνεύεις» τής μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής…
Σκέψου πού σε έχει τοποθετήσει στο δικό της σύστημα αξιών;

Στην δική της κλίμακα πνευματικότητας;

Στον δικό της ψυχισμό τελικά;

Γιατί άραγε;

Προφανώς, γιατί δεν σε έχει δει στο παρασκήνιο ή τις πρόβες να προσβάλεις κατάφορα όλους εκείνους που… «σε παίρνει» να προσβάλεις!

Να τους υποτιμάς και να καταπατάς βάναυσα την προσωπικότητά τους!

Να τους κλειδώνεις στο καμαρίνι σου για να τους βρίσεις ή να τους απειλείς για να υποκύψουν στις ορέξεις σου… «κύριε Αγησίλαε».

Ναι, εδώ ο «Αγησίλαος» δεν τάζει χρήμα!

Υπόσχεται πράγματα που για την ψυχή τής Ρίτας είναι σημαντικότερα.

Είναι σχεδόν ιερά!

Είναι το ίδιο το θέατρο.

Έτσι φαντάζει στα μάτια των παιδιών στις σχολές ή πριν από αυτές!
Δέος!!!

Έχεις ποτέ αναλογιστεί Αγησίλαε την ευθύνη σου απέναντί της;
Ρητορική ερώτηση για να γελάσουμε… χα, χα, χα! …

Τα πλούτη σου «Αγησίλαε του θεάτρου», είναι η δύναμή σου να επιβάλεις πρόσωπα σε θέσεις, να απογειώνεις καριέρες-για τους λόγους σου- με ένα νεύμα θαυμασμού και με ένα ειρωνικό ανασήκωμα φρυδιού να ρίχνεις στα τάρταρα με βαθιά εμπάθεια -και πάλι για τους λόγους σου- προσπάθειες, ανθρώπους, προσωπικότητες και καριέρες.

Ξέρεις Αγησίλαε, κι ελπίζω να μην σε εκπλήσσω, πέρα από την ειρωνεία και την υποτίμηση υπάρχει και ο ευγενικός τρόπος για να δείξεις ότι κάτι δεν σου αρέσει.

Ο ευγενικός!!!

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΑΔΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Αλλά έχω ακούσει πολλές φορές κάτι παλιακές θεωρίες ότι στο θέατρο υπάρχει η δικτατορία του σκηνοθέτη και πρέπει να υπάρχει αφεντικό και άλλα κουραφέξαλα τα οποία μόνο τον κομπλεξικό σκηνοθέτη βολεύουν.

Λάθος!


Και πάλι συγνώμη αν σε εκπλήσσω Αγησίλαε, αλλά το θέατρο είναι οριζοντίως και καθέτως… ομαδική δουλειά!

Αυτή λοιπόν, για να επανέλθω, είναι η περιουσία σου Αγησίλαε. Και την απέκτησες πριν ακόμη σου την δώσει ο κόσμος -έστω μέσω της διαπλοκής σου με μίντια κλπ- από το ίδιο το θέατρο.

Την ενασχόλησή σου μ’ αυτό ως «υπηρέτης» του όπως αυτοαποκαλείσαι. Αλλά όχι! Δεν είσαι υπηρέτης του.

Δεν είσαι καν ένας υπηρέτης του… με κάποια βίτσια!


Είσαι απλά ένας βιτσιόζος «εκμεταλλευτής» του!

Προφανώς Αγησίλαε, δεν ασχολήθηκες μ’ αυτό για να το υπηρετήσεις.


Ασχολήθηκες μ’ αυτό για να το εκμεταλλευτείς σε σχέση με τα βίτσια σου!

Γιατί το ξέρεις Αγησίλαε, ότι αν ήσουν ο χασάπης ή ο μανάβης της γειτονιάς, δεν είχες καμία πιθανότητα ούτε καν να σκεφτείς να πλησιάσεις την Ρίτα.

Κι αν την πλησίαζες, ξέρεις καλά ότι χωρίς το προσωπείο σου θα ήσουν για την Ρίτα πολύ απλά ο «πρόστυχος», ο «σαλιάρης», ο «γερομπαμπαλής» συμμαθητής του μπαμπά της αν όχι του παππού της που ζαχαρώνει μικρούλες – σα δε ντρέπεται ο πορνόγερος!

Αυτό και μόνο θα ήσουν!

Γιατί κάλλιστα τα 60 με τα 20 δικαιολογούν και ηλικιακή διαφορά παππού-εγγονής!


Μπορεί επίσης να ήσουν γι’ αυτήν, ο σιχαμένος πατέρας του αγοριού της που ορέγεται τις φίλες του παιδιού του.

Πολλοί έχουμε να θυμόμαστε στις γειτονιές μας έναν τέτοιο όταν ήμασταν παιδιά. Τώρα όμως είσαι ο σπουδαίος «τάδε»! Ο προβεβλημένος!

Ο «υπηρέτης» της Τέχνης! Ο σοφιστικέ! Κρυμμένος καλά πίσω από ταμπέλες…


Μπέκετ, Κάφκα, Ντοστογιέφσκι και ότι άλλο (όποτε θυμάσαι αφού το χρήμα και η δημοφιλία σου προήλθε από εμπορικά και τηλεοπτικά που για σένα δεν γράφουν, αλλά στους άλλους τα χρεώνεις για μια ζωή.

Εσύ είσαι στο απυρόβλητο κι αποφασίζεις ποιος κάνει ποιότητα ποιος είναι «πρώτος» και ποιος «δεύτερος»).

Εκπέμπεις γοητεία, μπορεί να σε ερωτευτεί η ηλικιακά «κόρη» σου, η «εγγονή» σου, η φίλη του παιδιού σου… έτσι νομίζεις.

Και άντε, να συμφωνήσω ως προς το «πλατωνικόν» της υπόθεσης. Η γοητεία του πνεύματος!

Πώς γδύνεσαι Αγησίλαε μπροστά στο κορίτσι που είναι 30 και 40 χρόνια νεότερό σου;

Που ότι και να κάνεις ο νόμος της βαρύτητας στα έχει κρεμάσει όλα θες δε θες;

Πώς τολμάς κακομοίρη Αγησίλαε;

Δεν ντρέπεσαι να σταθείς απέναντι στην Αφροδίτη της Μήλου με τα κρέατά σου κρεμασμένα;

Αλλά τι σε νοιάζει;

Εσύ θες μόνο να ικανοποιηθείς!

«ΡΙΤΕΣ» ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ

Καημένε Αγησίλαε έχεις αντάλλαγμα.

Καθαρή αγοραπωλησία στο άρρωστο μυαλό σου.

Τι είναι η Ρίτα για σένα;

Αντικείμενο!

Όση απέχθεια και να νιώθει, θα σε πιει σαν μουρουνέλαιο γιατί είσαι «κάποιος»! Τι σε νοιάζει η απογοήτευσή της και η απελπισία της που το είδωλο τελικά αποδεικνύεται τέρας;

Εσύ χράτσα-χρούτσα με την μασελίτσα σου!

Γιατί έχεις και την ψευδαίσθηση -όπως κάθε απελπισμένος που περνά κρίση ηλικίας- ότι έχεις την εμπειρία να την κάνεις να νιώσει γυναίκα, πολύ καλύτερα από το παιδί της ηλικίας της που οι ορμές, το σφρίγος και οι ορμόνες του είναι στο ζενίθ τους!

Να μην πω για την φρεσκαδούρα και την ομορφιά της νεότητάς του!

Κακόμοιρε Αγησίλαε! Που δεν λες να συμβιβαστείς με την ηλικία σου και με το έτσι θέλω, με κατάχρηση τής κατάχρησης εξουσίας, θες να κόψεις το λουλούδι κι ας μαραθεί μετά!

Θα βρεις το επόμενο και το επόμενο …και πάει λέγοντας.

Ο κήπος του θεάτρου θα παράγει πάντα ευάλωτα λουλούδια που μπορείς να κόβεις και να τα αφήνεις μετά να ζουν για πάντα μαραμένα!

Τι σε νοιάζει;

Εσύ είσαι κάποιος!
Σχεδόν αθάνατος!

Εσύ τη δόξα, εσύ το χρήμα, εσύ την ικανοποίηση του σαρκίου σου πάνω στην κόρη, την αδερφή ή την κοπέλα κάποιου!

Ήθελα να ’ξερα αν συνέβαινε στο παιδί σου ή στην γυναίκα σου, τι θα έκανες;

Για όποιον πάλι υποστηρίζει ότι «ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά», θα πω ότι -γνώμη μου και καπέλο μου- ο Θεός έδωσε στους νέους νιάτα και στους γερομπαμπαλήδες παροιμίες!

Έτσι απλά!

Φυσικά, θα μου πει κάποιος, ότι υπάρχουν και οι Ρίτες που είναι ψώνια, αδίστακτες ή υποκινούμενες από κάποια μάνα που τις μεγάλωσε έτσι και είναι έτοιμες να αυτοδιατεθούν στον όποιο κύριο Αγησίλαο.

Συνήθως όχι «δωρεάν» όμως, έτσι;

Να το σημειώσουμε αυτό.

Είπαμε… αν ήταν ο μανάβης της γειτονιάς δεν θα ήταν διαθέσιμες…

Κάπου αποσκοπούν λοιπόν.

Σεβαστό!
Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.

Είναι όμως «δουλειά». Ξεκάθαρα πράγματα.

Αλλά δεν αρκούνται σ’ αυτές οι Αγησίλαοι.

Θέλουν και τις άλλες… η «δυσκολία» τους εξιτάρει.

Η επιβολή!

Ο βιασμός -ψυχοσωματικός ή σωματικός- για να λέμε τα πράγματα όπως είναι.
Εκείνες πάλι που ενδεχομένως -κι ας φανεί σκληρό ή συντηρητικό, αυτή είναι η άποψή μου- πραγματικά λένε πως έλκονται από πολύ μεγαλύτερους/ες, θεωρώ πως και πάλι χρίζουν ψυχολογικής ή ψυχιατρικής παρακολούθησης γι’ αυτό άλλωστε και όλα αυτά λέγονται συμπλέγματα … (Οιδιπόδειο, Ηλέκτρας)…

Ας το κοιτάξουν.

Ο Τζορτζ Κλούνει (με τα επιτελεία από γυμναστές και διατροφολόγους και κυρίως τα γονίδια) είναι εξαίρεση κι όχι ο μέσος άνθρωπος. Λυπάμαι…

ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ

Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν οι απανταχού «Αγησίλαοι» να μπουν στη θέση τους. Και οι «Αγησίλαοι» δεν είναι ντε και καλά γέροι.

Είναι όλοι εκείνοι που πουλάνε όνειρο, τάζουν χρήμα, θέση, φώτα, απειλούν, καταπατούν και διατάζουν.

Και θυμηθείτε «Ρίτες» ανεξαρτήτως φύλου:

Είστε όλοι ξεχωριστά λουλούδια και πρέπει ν’ ανθίσετε!

Αν αφήσετε να σας «κόψουν», σε ό,τι βάζο κι αμπαλάζ να σας βάλουν από κει και πέρα θα είστε «νεκροί».

Διαλέξτε τον «Ανδρέα» της ταινίας κι όχι τον κύριο «Αγησίλαο» κι ας σας προσφέρει όλα τα υλικά του κόσμου.

Θα σας γεράσει πριν την ώρα σας και το μόνο πράγμα που δεν αγοράζεται στη ζωή, είναι ο χρόνος!

Ζήστε τα νιάτα σας σαν νέοι, με αγάπη για ό, τι κάνετε και η ανταμοιβή θα έρθει έστω και λίγο πιο αργά.

Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, είναι σοφό γι’ αυτό κι έγινε κλισέ: Σημασία έχει το ταξίδι.
Απολαύστε το.

Η απόσταση από τη δουλειά, φαίνεται πως μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πράγματα και ν’ αποκτήσουμε μιλιά!

Ο μόνος τρόπος για τη λύτρωση.

Κι ελπίζω από δω και μπρος, σε όλους τους χώρους ν’ αναζητούμε πια ανθρώπους.
Το να είσαι άνθρωπος σε κάνει σπουδαίο!

Το να είσαι «σπουδαίος»… όπως αποδείχτηκε, δεν σε κάνει και άνθρωπο!

Μάκης Δελαπόρτας

Διαβάστε ολόκληρο το περιοδικό SocialProfile στη συνέχεια

Ακολουθήστε το e-vima.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις


ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ.

 

Δείτε επίσης.

 

Συνέχισε να διαβάζεις