Όσο για το άρθρο του προέδρου των Νοσοκομειακών Ιατρών Βαγγέλη Παπαμιχάλη που δημοσιεύτηκε στο τοπικό τύπο τη προηγούμενη εβδομάδα, έχω την αίσθηση πως βρήκε μεγάλη απήχηση, όχι μόνο μεταξύ των συμπολιτών μας, αλλά και μεταξύ των ανεμβολίαστων.
Ένα κίνημα που θεωρώ που εκ του αποτελέσματος φθίνει …ανησυχητικά!
Ένας – ένας τα «πουλάκια» μου μπαίνουν καθημερινά στο club των εμβολιασμένων αποδεικνύοντας πως οι περισσότεροι φοβούνται και την …ένεση!
Θα μου πεις με τους αρρώστους και τους νεκρούς στο «Θεό» τι περίμενες;
Ο κ. Παπαμιχάλης στο άρθρο του αφού αναλύει τους τρεις διαγωνισμούς που ετοιμάζει το νοσοκομείο Σερρών αναφορικά με τη σίτηση, τη φύλαξη και την ασφάλεια του Νοσοκομείου μας, αναρωτιέται γιατί όλη αυτή η σπατάλη καθώς όπως λέει η μονιμοποίηση του προσωπικού συμφέρει περισσότερο και μπορεί να οδηγήσει τη διοίκηση σε αύξηση του αναγκαίου προσωπικού.
Σύμφωνα με το κ. Παπαμιχάλη «Το σύστημα υγείας εδώ και είκοσι μήνες βρίσκεται σε κατάσταση πολεμική» και «Αντί να ενισχυθούμε συνεχώς υποστελεχωνόμαστε»
Και συμπληρώνει πώς «με τα χρήματα που θα δοθούν για σίτιση, καθαριότητα και ασφάλεια αν είχαμε σταθερό προσωπικό θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε χρήματα για να έχουμε 19 γιατρούς ακόμα στο Νοσοκομείο Σερρών»
Ο κ. Παπαμιχάλης καταλήγει πώς το μείζον πρόβλημα είναι «πώς δεν υπάρχει προσωπικό ιατρικό και νοσηλευτικό και πώς πρέπει όλοι μαζί να διεκδικήσουμε το Νοσοκομείο που πρέπει να έχουμε»
Καταρχήν γιατρέ μου τους προϋπολογισμούς τους φτιάχνει το υπουργείο, πάντα σύμφωνα με τις εισηγήσεις, αλλά τους διορισμούς τους μαγειρεύουν τα ανώτερα κλιμάκια της πολιτικής μας
Και αυτοί συνεχώς ζητούν συνεχώς να φθίνουν, μιας και ο στόχος είναι ένα μικρό και ευέλικτο δημόσιο.
Το αν και που θα κάνει την εγχείρηση χολής ο Σερραίος πολύ λίγο νοιάζεται το σύστημα και υπουργός, αλλά για όλους εμάς που θα «καταλήξουμε» στο δικό μας νοσοκομείο, πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα!
Σωστά;
